Róde siostry w szpiegowskich oksach: Znamy się już rok! SSO wciąż nie działa

czwartek, 20 października 2016

Znamy się już rok! SSO wciąż nie działa

Może wiecie, a może nie, ale dzisiaj mija rok od chwili, kiedy dołączyłam do Opal Hearts (jakby ktoś nie wiedział, mój dawny klub) i poznałam Dżastina ;3 Myślałam, że będziemy świętować ten dzień w SSO, ale gra nadal nie działa. To znaczy włączyła się, ale mam takie lagi, że nie mogę nawet ruszyć z miejsca :( Poważnie.

Myszeł mówiła mi, żebym przeczytała post na stronie Star Stable i czego się dowiedziałam? Te problemy są związane z kartą graficzną, ale nie wiem, o co dokładnie chodzi XD (lag mózgu?) Tak szczerze, to już tracę nadzieję... Gdybym mogła normalnie grać, na pewno wytrenowałabym w końcu Ryszuła, inne konie też... a no tak, jeszcze reputacja i gwiazdki. Poza tym dodają takie fajne zadania, pamiętam, jak zawsze czekałam na te z głównej fabuły, a teraz co? No ale kogo ja oszukuję, nie chodzi mi o konie ani nawet zadania, tylko o the Szpiegów. Przeżyłyśmy razem dużo wspaniałych chwil, a jeśli już nigdy nie spotkam dziewczyn... ech, wolę nawet sobie tego nie wyobrażać :/

Dawne dopre czasy ;(

Monieł

2 komentarze:

Adrienne Highmountain14 listopada 2017 09:14
Wrócisz? 😒
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi

Dodaj komentarz

Monieł

W Star Stable jestem Moniełem z rudą kitą, którą mocno kocham i nigdy nie zmienię fryzury. Zawsze chodzę w ciemnych okularach. Bardzo lubię szpiegować graczy, chodzić na tajemnicze wyprawy i odprawiać rytuały głupawek. Mam 22 konie. Nie należę do żadnego klubu.
Razem z grupą ziomków prowadzę akcję przeciw przesłodzeniu SSO i zejściu tej gry na dzieci. Wszystko, czego nienawidzę, to "żygańe tenczom" - lubię bekę, trollowanie i lekko nienormalnych ludzi. Pamiętajcie też, żeby nie proponować mi zabawy w dzikie konie, mogę za to wyhodować źrebaczka albo iść na zamknięty obszar.
~Monieł

Myszeł

Hmm, chyba pora na aktualizację opisu... Zacznijmy od początku mojego życia. Urodziłam się 18 lipca roku.. JAKIEGOŚ (Ritek zna, innym The Szpiegom też może powiem). Rodzice zdecydowali się nazwać moją zacną osobę Agatą. Chyba przy moich narodzinach coś nie pykło, bo dostawałam drgawek, które prawdopodobnie uczyniły moją psychikę zrytą i LEKKO zboczoną. Rok i kilka miesięcy po moich narodzinach moje nogi zostały zaczarowane przez magiczną wróżkę i zaczęły chodzić. Gdy Agatka miała 5 lat, natura obdarowała ją... Siostrą. Nie dość, że mam starszego brata, który jest wiecznie wściekuy na cały świat, to jeszcze młodszą siostrę, która przy swoich narodzinach popełniła największy grzech, jaki można popełnić-urodziła się. Moja biografia toczy się dalej-wtedy też poszłam do zerówki. Zerówka.. Trzy słowa, jakie ją opisują to płacz, smutek i.. Tęsknota. To dziwne, ale bardzo, bardzo tęskniłam nie za tą, która mnie nosiła, tylko za moim stwórcą-tatą. Nie bawiłam się z dziećmi, a pani bez przerwy dawała mi zabawki, które mogły mi się spodobać, ale ja płakałam i wszystko... Nie, nie mogę skłamać! Nie wyrzucałam tego, tylko odkładałam na swoje miejsce. Kiedy nie siedziałam z twarzą w rękach to chodziłam po dywanie do zabawy, nudząc się. A jak miałam katar, co zdarzało się niezwykle często-brałam ręcznik papierowy, bo wstydziłam się sięgnąć po chusteczkę i smarkałam, co kończyło się zakręcaniem rogów i wyciąganiem smarków-bo smarkanie było dla mnie za trudne i tego nie potrafiłam. Mój wielki talent już wtedy się objawiał-wymyślałam historyjki. Często też rysowałam, ale te rysunki składały się w większości z rzeczy namalowanych przez kogoś innego. Tak minęły mi te dziwne lata.. Później poszłam do zerówki po raz drugi, bo rodzice zdecydowali, że jednak jestem za głupia, by mogli posłać mnie do 1 klasy. W tej zerówce pojawiła się osoba.. Której nie widziałam od 1 klasy do dziś. Pojawiła się nagle, w środku roku i zatrzymała moje łzy. Od swojego pierwszego dnia nie mogła na nic narzekać, uczyniła moje życie lepszym i.. Sprawiła, że stałam się tym, kim jestem teraz, czyli... Głupkiem. Uciekałam z nią po korytarzach, do różnych sali.. Na prawdę nie płakałam, kiedy byłam z nią. A byłam z nią tylko kilka miesięcy. Później, gdy uciekła do innej szkoły dokończyłam moją przyjaźń z kimś innym. Kiedy na dworze bawiłyśmy się w konie, ja biegłam za nią i jako że moje nogi nie wyrobiły, i żeby brzydko nie powiedzieć... Wypieprzyłam się. Ząb wbił mi się w dziąsło. Pani postanowiła mnie reanimować. Moja szkoła (tak, to były zerówki w podstawówce) znajdowała się na przeciwko sklepu, w którym pracuje moja mama, czyli Rossmanna. Poszłam z panią tylko przez przejście i pokazałam mamie ząb. Pani już poszła, a mama wezwała pogotowie.. Nie, nie chcę ubarwiać! Wezwała babcię. Poszłam do biura i siedziałam tam z kierowniczką sklepu, dopóki nie przyszła babcia. Kiedy przyszła, spotkaliśmy w sklepie kogoś z rodziny, takiej dalszej. Ten ktoś zawiózł nas do dentysty. Dentystka wyrwała mi zęba i poszłam z powrotem do szkoły. 1 klasa-mało osób z zerówki. Zaczęły się przerwy, basen.. W tej klasie poznałam pewną Natalię. Do 2 klasy była moją bi ef ef. Dlaczego do drugiej klasy? Dziewczynka okazała się wredna, nie raz szczypała mnie do krwi czy robiła pokrzywkę i wyzywała mnie, żeby później się ze mną pogodzić. W drugiej klasie chciałam jej opowiedzieć o kotku, który wszedł do autobusu, ale nie było jej w szkole. Poszłam więc do dziewczynki o imieniu Ala i jej to wszystko powiedziałam. Od tego czasu zastąpiła Natę. W 4 klasie zaczęłam jeździć konno i to robię do dziś. Brawo Myszeł, chciało ci się to wszystko napisać!